Isang larawang kuha ng aking anak, mula sa binyag ng inaanak ko at mga kumareng nakilala sa pamamagitan ng pagba-blag.
Tanong ko lang, itinatago nyo ba ang mga mementos na ganito, kandila, invitation, giveaways atbp bilang ala-ala sa mga espesyal na okasyon?
Posted in Interesting Topics, Litratong Pinoy, Me, Philippines, Photos
Ang cake ni Bunso sa kanyang ika-8 kaarawan.
Masaya siya, masaya kami pero parang may kurot sa aking puso dahil lumalaki na ang mga bata, hindi na sila baby. Ibig sabihin din nun, tumatanda na ako 😛
Pero sa kabila ng mga agam-agam tungkol sa edad at sa kung ano ang naghihintay aming lahat sa hinaharap, masaya pa din kaming mag-asawa dahil nabiyayaan kami ng mga anak na malulusog (pwera lang kapag ang anak na lalaki ay may hika, LOL) at mapagmahal.
Hindi kami naghahanda ng bongga tuwing kaarawan, kahit nung nag ika-pitong taon sila. Ayaw nila kasi, gusto nila, sisimba kami tapos kakain lang sa labas.
Posted in family, Litratong Pinoy, Photos
Tagged birthday, kaarawan, Litratong Pinoy, Litratong Pinoy Weekly Challenge
Kahit saan ka tumingin sa panahong ito, puro ilaw ng Krismas tree, parol at mga makukulay na palamuti ang iyong makikita. Sa mga pamilihan, naglalakihang SALE! ang iyong nakikita. Hindi nga ba’t ang Pasko ay panahon ng kasaganaan para sa karamihan ng mga tao?
Malamig na din ang simoy ng hangin.
Bagama’t ma-trapik na, ramdam mo na ang mga tao ay naging mas masayahin.
Sige na nga, sasabihin ko na din, sa mga sumasakay ng taksi katulad ko, ramdam na din ang mga mapagsamantalang mga driver, hmph.
Sa likod ng mga ngiti at halakhak, tunay man o may halong kaplastikan, sa bawat pagsubo ng masarap ng pagkaing inihanda para sa mga pagsasalo-salo, at sa bawat pagbukas ng pitaka upang mamili ng kung ano ang maiman na bilhin para sa sarili o sa iba, bukas ba ang ating mga puso sa mga taong salat sa tila ba karangyaan at sobra-sobrang “biyayang” hatid ng Pasko?
Sana nga, merong mga taong bukas ang kanilang puso (at pitaka) sa mga taong nangangailangan, lalo na yung mga nakatira sa kanayunan. Alam ko maraming magagalit sa akin sa sasabihin ko, sa aking palagay, oo nga’t mabuting binibigyan ng ligaya ang mga batang paslit na iniwan sa mga ampunan tuwing Pasko, pero sana naman, pagtuunan din ng pansin ang mga nandun sa liblib ng lugar.
Sila ay salat din sa mga biyaya ng Pasko mula sa mga taong may malinis at bukas na puso.
Posted in Current Events, family, Interesting Topics, Litratong Pinoy, Me, Philippines, Photos, social consciousness, Thought Bubbles
Tagged Bukas na puso, Pasko
Been looking through my photo archives the past few days. One was to look for a baptism photo of our youngest child for a school project. The other was for choosing files to be uploaded in an online server. Reason for this was so I can get my photos anytime and anywhere I need to go online even without using my personal laptop with me.
It seems to me, as I travel through the past via the photos that there are very few photos with me in it. Not because I don’t want to be captured because I need effective diet pills to trim down but because I’m always the one “capturing the memories.
For me, photos are not just there to prove one has been to a certain place or has met an interesting person or has eaten a certain dish with the photos to prove a point. For me, taking photos is a way to “freeze” time and to capture a fleeting moment: be it a warm smile, an elusive butterfly or a lovely sunset sky.
I don’t care if others tell me I have more photos of flowers and the sky than of people standing in line for a photo opp. I kid you not, someone told me that.
One of the movies that touched my heart is “The Lovely Bones” where Susie, the lead character said:
“I had rescued the moment by using my camera and in that way had found how to stop time and hold it. No one could take that image away from me because I owned it.”
— Alice Sebold (The Lovely Bones)
Do you love taking photos?
Posted in Me, Photos, Visualizations
Tagged captured moments, photographs, photography, taking photos
I would have been delighted if whatever makes the trees look hazy is fog but alas, deep in my heart I know it’s not.
6:07 am.
And when it’s supposed to be clearer as the sun comes up and everything is warmer, the haze stayed on at 6:32am and it got even worse:
The son is back to waking up at the wee hours to reach out for the nebulizer near the bed.
Posted in Environment, Interesting Topics, Philippines, Photos, Urban Living
Tagged air pollution, smog
