Category Archives: social consciousness

Pagkatuto Hindi Lamang sa Pag-aaral

litratongpinoy3.gif

English translation is here.

Eto naman ang isang isinulat ukol sa paksang pag-aaral. Maganda po ang topic dyan, promise.

Para po sa mga hindi nakakaalam, ang aking buhay sa likod ng blag ay umiikot sa pagiging isang guro. Opo, ako ay isang guro ng mga batang may kakaibang pangangailangan upang matuto. Sa madaling salita, sped ako, ay este, sped teacher ako.

Ang masasabi ko dito ay ang pag-aaral ay ang aking gitnang pangalan.

Ako ay naniniwala na ang pagkatuto o pagiging edukado ay hindi lamang sa loob ng apat na dingding ng paaralan. Ito ay natututunan sa araw-araw na pakikisalamuha natin sa mga tao, sa pag-iisip ng pagresolba sa mga problema, sa pagde-desisyon at sa tamang pag-iisip ng mga paraan upang makatulong hindi lamang sa sarili kundi sa ibang tao at sa kalikasan. World peace and environment, ika nga 😀

Paano nga ba masasagot ang mga maaaring itanong sa akin bilang isang sped teacher? Narito po sa ibaba:

Para sa mga aklat na nagamit ko sa aking mga tinuturuan, paki-click -> mga aklat.

May kilala ka bang batang sobra ang likot at kulit? Paki-click ito -> ADHD

May kilala ka ba may otismo? Paki-click ito -> Autism

May kilala ka bang sobra ang talino? Paki-click ito -> Giftedness

May kilala ka bang nahirapang magsalita o makasabay sa pinag-uusapan? Paki-click ito -> Language Development

May kilala ka bang nahirapan talaga matuto sa paaralan at sa buhay din? Paki-click ito-> Learning Disabilities

May kilala ka bang hirap makagawa ng mga bagay-bagay sa lahat ng aspeto ng buhay? Paki-click ito -> Mental Retardation

Paano ba tuturuan ang mga batang ito? Paki-click ito -> Teaching Techniques

Ayaw ko na munang isipin ang mga batang nag-aaral sa pampublikong paaralang pumapasok ng 6am-12pm o kaya 12pm-6pm.

Ayaw ko munang isipin ang mga mag-aaral na naglalakad ng ilang kilometro upang marating ang kanilang paaralan upang makapag-aral.

Ayaw ko munang isipin ang mga batang nag-aaral sa silong ng mga puno dahil sa kawalan ng mga pasilidad.

Ayaw ko munang isipin ang mga estudyanteng umaabot sa bilang na 50-70 sa isang mainit at masikip na silid-aralan.

Ayaw ko din munang isipin ang aking mga kapwa guro na hirap sa pagtuturo dahil sa kakulangan sa pasilidad at dami ng estudyante.

Mahaba na, sige na nga, eto na ang mga lawaran ko. Sa kabila ng aking pagiging guro, kami ay nagdesisyon na i-homeschool ang aming dalawang batang anak sa paaralan ni Bo Sanchez.

Ang aking panganay na si Trixie ay nasa elementarya ng isang unibersidad sa may di kalayuan sa amin. Siya ay may mga kaklaseng may special needs.

Eto si Julian, kasama ang kanyang ka-grupo sa aking lugar na trabaho. Siya ang nasa blue na polo shirt at magpi-pitong gulang na at nasa Grade 2.

img_1500b.jpg

Ang kanyang mga kasama, karaniwan ay mga batang lalaki na may iba’t -bang pangangailangan sa pagkatuto. Kasama nila sila Teacher Joy at Teacher Xeres na mga Occupational Therapists.

Eto naman ang aming bunso, si Tania:

img_2000b.jpg

Kasama niya si RV, isa sa mga tinuturuan ko. Sila ay magkasing-edad na 5 taon at nag-da-dyad ng learning dalawang beses isang linggo.

Sana po ay may natutunan kayo sa aking lahok.

Inuulit ko po, narito ang English translation.

Blogging Can be Hazardous to Your Work

I have blogged about blogging hazards before but I just can’t remember where I have written the post and here is the link 😀

Can blogging be hazardous to your work?

Yes it is,whether one works in a workplace or if one is a stay-at-home-person. How and when can blogging be hazardous?

Here are some, yes, some signs:

  • Are you more often than not late for work because you blogged till the wee hours?
  • Is your dominant wrist hurting?
  • Do you talk about what other people are saying, unofficially, rather than quoting the dailies?
  • Do you get the news faster than the media networks?
  • Do you feel happy when you have a free day to blog?
  • Do you take photos of anything and everything that you can probably write a blog post about?
  • Do you try to jot down thoughts that you just had before you forget, and write a post about it?
  • Do you constantly think about what you are going to write next?
  • Do you forget to cook your meal or prepare your food because you just had to finish reading or editing this last post?
  • Do the dishes pile up in the sink?
  • Are the clothes scattered on the floor and not picked up? Yet?
  • Are your front flabs sagging more and more?
  • Do your eyes feel tired and dry and hurting?
  • Do you feel like you want to sleep whenever you have the chance to do so?
  • Do you have ants on your computer table due to the crumbs that fall when you eat in front of your computer?
  • Do you bring your laptop anywhere with you?
  • Do yo know more about what is happening to your blogger friends’ lives than your relatives or neighbors who don’t?

Ah, there are still so many things to notice but these will do for now.

How many did you check?

Here is an interesting snippet that I want to share which I quoted here in this post:

In the end, the biggest threat isn’t that you’ll fail to learn to blog. It’s that if you blog regularly for long enough, and begin to get comments and links from other bloggers, you’ll have trouble doing your day job.

Blocked Streets

weekendsnaphot_button3.gif

Weekend had us stay in the house because of this very strong typhoon named Fengshen or Frank that bashed the country.

Saturday morning I was not surprised to see the scene in the photo below. It was a long night during Friday when I can’t sleep because of the noise coming from outside that in turn came from these:

img_2052b.jpg

What in tarnation are these trucks doing here?

Read more »

Tough Times are Here, What Lies Ahead?

img_1522b.jpg

Weekly Question #5

Let’s try to be a little practical and wise and philosophical this week and answer this question:

What lies ahead for me (and my family) during these tough times? Do we know where we are heading?

Read more »

Kalayaan – Freedom

litratongpinoy1.gif

Ang tema para sa linggong ito ay KALAYAAN. Meron na akong isinulat na ganito sa aking TeacherJulie.com blag, isang maikling pagbabalik-tanaw sa kasaysayan ng ating bansa. Kung maaari po lamang ay paki-click na lang ang link, maraming salamat po.

The theme for this week is KALAYAAN or FREEDOM. I have already written about this theme here in my TeacherJulie.com blog, a short hindsight about the history of our country. Please click this link that has a lot of photos and short snippets of history, thank you very much.

Para sa akin, ang kalayaan ay isang kaisipan. Isang sitwasyon na ang tao mismo ang siyang magde-desisyon mismo sa sarili niya kung siya ba ay tunay na malaya.

For me, freedom is a mindset. It is a situation where the person himself will decide if he is truly free.

img_1365c.jpg

Napakaraming klase ng tanikala na humahadlang sa ating mga Pilipino upang makamit ang kalayaan: katiwalian, kahirapan, krimen, droga, at mga iba pang kamaliang nakapagpapababa ng tingin natin sa ating sarili, sa ating pagka-Filipino, sa ating bansa. Me dignidad pa ba tayo bilang isang bansa?

There are so many chains that deter us from achieving the freedom that we would like to attain: corruption, poverty, crime, drug abuse and other misdeeds that make us feel weak and inferior within ourselves, with being Filipinos, and inferior as a nation. Do we still have our dignity as a nation?


img_0910c.jpg

Pati nga ang Araw ng Kalayaan, hindi na iginalang ng ating pamahalaan, ano pa ang aasahan nilang paggalang mula sa mga mamamayan? Ngayon po, Hunyo 12, ang ARAW NG KALAYAAN, hindi noong isang araw. Pati mga bata, nalilito tuloy.

The Independence Day commemoration was not respected by this government, so how would this country expect its citizens to respect this important day in out history? Today, June 12 is our INDEPENDENCE DAY, not the other day. Even the children are confused.

Pilipinas, saan tayo patutungo?