Nasubukan nyo na ba bumiyahe sa SCTEx? Sarap dun no? Bukod sa walang trapik, maganda pa ang tanawin.
Dito kami dumadaan pauwi sa bahay ng mga magulang ko, kahit na mas malayo kesa sa usual na dinadaanan at may dagdag na gastos sa toll fee, ok na din siguro yun kasiwalang mga pasaway na makakasalubong 😉
Pero alam nyo ba na itong daan na ito ay ginagamit upang gawing mantsa laban kay NoyNoy Aquino?
Basahin nyo na lang yung link at kayo na ang “humusga”.
Posted in Interesting Topics
Tagged expressway, family bonding, highway, Litratong Pinoy, mantsa, motoring, Philippines, SCTEx, Travel, Zambales
Ang unang pumasok sa isip ko sa salitang “IYO” ay ang vocal exercises namin nung araw na “i-i-i-yo-ho-ho-ho, ho-ho-ho-ho-ho”. Hindi parang tawa ni Santa yan kungdi pataas na tono tapos pabababa yung pangalawang set ng ho, ho, ho 😀
Anyway, baka kung san pa mapunta ang usapan, ang aking post ay tungkol sa katanungan “Ano ang IYOng paboritong kulay?”
Sa aking pagtawid sa Landmark sa TriNoma kapag ako ay umuuwi mula sa aking 2x/week na “work” minsan ay nakatuwaan kong kuhanan ng larawan ang mga balabal na ito.
Medyo hindi nga lang yata maganda ang pagkakakuha ko kasi nagmamadali ang mga kasama kong mga anak ko (di ko tuloy na-adjust ang aperture at ISO, joke lang…)
Gusto ko diyan yung mga (mga talaga eh no?) blue, shade of aqua at lilac.
Ikaw?
Posted in Interesting Topics, Litratong Pinoy, Philippines, Photos, Shopping Finds, Urban Living, Visualizations
Tagged balabal, colors, Landmark, Litratong Pinoy, scarf, scarves, shopping
Hayaan nyo na aking ipakita,
larawang iginuhit isang Linggo ng umaga.
Ako’y nagulat at namangha,
aba ano ito, at mukhang napakaganda!
Marunong yata ang batang paslit,
ang kanyang kamay para sa pagguhit.
Ama at ina tunay na masaya,
at ang bata naman malaki ang tuwa.
Si Bunso ay nag-7yo nung Disyembre.
Posted in family, Litratong Pinoy, Photos, Visualizations
Tagged drawing, family, hand, Litratong Pinoy, Photos
Matagal-tagal ko ding hinanap ito kaya laking tuwa ko nung matagpuan ko at matikmang muli: coco jam. Sa totoo lang, noong ako ay batang paslit, ayoko nito kasi mabaho, lalo na yung kending makunat na nakabalot sa puting papel, Yuck talaga! Amoy langis ng niyog.
Sige na nga, heto na ang paboritong almusal namin: tinapay na may manipis na palamang coco jam at/o peanut butter. Kelangan yung me buo-buong mani at mamantikang peanut butter ha (argh!)
Bakit nga ba manipis? Kasi matamis ang coco jam at dapat manipis lang para di magsawa agad.
Siyempre di pwedeng walang kape.
Ayan, kumpleto na ang araw naming mag-asawa 🙂 Tsalap!
Coco jam, peanut butter and wheat bread are all from Pan de Manila. No, this is not a paid ad though a big white paper bag full of pandesal is very much welcome, lol.
Looking at the pics I have uploaded taken from last Friday’s post-Christmas celebration with mommy bloggers I can’t help but cringe when I see myself. I have grown immensely. Horizontally. Ugh!
I have been walking by this kiosk in the supermarket where I see boxes of nutritional supplements and weight loss capsules. I am very much tempted to get some adipex pills for me.
I know I need to get back to my early morning rounds but my sprained ankle prevented me from picking up from where I left off. The holiday eating galore didn’t help either.
I seriously need to keep the weight off.
I feel sad going through this and I hope I won’t submit myself to opening that container with my bite size chocolate candy bars, 😀
Posted in Dining, Fitness, Interesting Topics, Thought Bubbles, Visualizations
Tagged Christmas, Dining, Litratong Pinoy, shopping, weight gain, weight issues, weight loss
